-
1 odchodzić
( oddalać się) to go away, to walk away; (o pociągu, transporcie) to leave, to depart; ( umierać) to pass away; ( zwalniać się z pracy) to leave; ( o gałęziach) to spread out; ( o ulicach) to diverge, to branch off; (o lakierze, farbie) to come lub flake off, to peel (off)odchodzić od rozumu lub zmysłów ze zmartwienia — to be out of one's mind lub senses with worry
* * *ipf.1. (= oddalać się) go away, walk away, leave; odchodzić bez słowa leave without a word; odejść z pracy na własną prośbę resign from sb's job, give up l. leave l. quit sb's job; odchodzić w siną dal vanish without a trace, leave no forwarding address; odchodzić z kwitkiem go away empty-handed, be turned down; odejść w przeszłość belong to the past; odchodzić od rozumu be out of sb's mind l. senses (with worry, apprehension, etc.).2. (= porzucać) depart, stray (away); odchodzić od tematu depart l. stray (away) from the subject, stray off the subject.3. tylko ipf. przen. (= rozwidlać się) diverge, branch off.4. (= odjechać) leave, depart; pociąg odchodzi z toru przy peronie pierwszym the train departs from platform one.5. (= zostawiać) leave; odejść od żony leave sb's wife.6. (= zwolnić się) leave; odchodzić z pracy leave from work; odejść na emeryturę retire (from work).7. (= umierać) pass away; odejść z tego świata depart from this world.8. (= skończyć się, mijać) wear off, disappear, go away; ból odchodzi the pain is going away.9. (= odpadać) come off, flake off, peel (off).10. (= oddzielać się) come apart.11. pot. (= przeznaczać) be spent on.12. tylko ipf. pot. (= odbywać się) be going on.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odchodzić
-
2 rozum
m (G rozumu) 1. (władza poznawcza umysłu) mind, intellect- człowiek wielkiego rozumu a man of great intellect- objąć a. ogarnąć coś rozumem to understand sth- górować nad kimś rozumem to be more intelligent than sb2. (u człowieka) (rozsądek) reason, sense; (u zwierzęcia) cleverness- rozum przychodzi z wiekiem a. z latami one gets wiser as one grows older- rozum dyktuje, żeby nie działać zbyt pochopnie reason tells us not to act too hastily- miejże rozum, nie rób tego! have some sense, don’t do that!- □ chłopski rozum pot. common sense, good sense- czysty rozum Filoz. pure reason■ brać coś na rozum to use one’s common sense- być niespełna rozumu to be out of one’s mind, to be off one’s head- co głowa, to rozum so many heads, so many minds- człowiek do śmierci rozumu się uczy man is always learning- głowa wielka a rozumu mało a big head and little sense- mieć swój rozum pot. to know one’s own mind- mieć więcej szczęścia niż rozumu ≈ to have more luck than judg(e)ment- (jak) na mój głupi rozum pot. in my opinion- nauczyć kogoś rozumu to teach sb a lesson- nie grzeszyć rozumem to be rather stupid- odchodzić od rozumu z rozpaczy/strachu to be beside oneself a. to be out of one’s mind with grief/fear- pozjadać wszystkie rozumy pot. to have all the answers- pójść po rozum do głowy to use one’s head- przemówić komuś do rozumu to bring sb to reason- rozum mu odjęło he must be out of his mind- rusz rozumem! put your thinking cap on!- to przechodzi ludzki rozum it’s beyond human understanding- kogo Bóg chce ukarać, temu rozum odbiera przysł. whom the gods would destroy they first make mad- włos długi, rozum krótki pot. long on hair and short on brains- lepszy funt szczęścia niż cetnar rozumu przysł. an ounce of luck is better than a pound of wisdom- od wódki rozum krótki przysł. when drink is in, wit is out* * *na chłopski lub zdrowy rozum,... — common sense suggests that...
* * *mi1. (= umysł) reason, mind, intelect; czysty rozum fil. pure reason; niespełna rozumu nuts, bats, crazy; na mój (głupi) rozum pot. in my (humble) opinion, as I see it; mieć swój rozum have one's wits about one, be in one's right senses; kierować się własnym rozumem use one's judgement l. own head; postradać l. stracić rozum loose one's marbles l. mind, be out of one's mind; pójść po rozum do głowy find a reasonable solution to a problem, think of sth sensible; mieć bystry rozum have quick wits; obdarzony rozumem rational.2. (= rozsądek) judgement, wit(s), sense; chłopski rozum horse sense, common sense; zdrowy rozum common sense, native reason; na chłopski l. zdrowy rozum common sense suggests that...; mieć więcej szczęścia niż rozumu succeed by a fluke; nauczyć kogoś rozumu teach sb a lesson; przemówić komuś do rozumu make sb see sense l. reason, make sb listen to reason, bring sb to reason; powinieneś mieć więcej rozumu w głowie you should know better; wydaje mu się, że pozjadał wszystkie rozumy he's such a smart alec l. aleck; weź to na rozum think it over, give it a reasonable thought.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozum
-
3 odcho|dzić2
impf vi 1. (oddzielać się) [ścieżka, ulica, kabel, linia] to diverge, to branch off (od czegoś from sth)- uliczki odchodzą promieniście od rynku streets radiate from the square2. pot. (odbywać się) [robota, gadanina] to be done pot.■ odchodzić od rozumu a. od zmysłów (z rozpaczy) to be at one’s wits’ end; (z radości, gniewu) to be beside oneselfThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odcho|dzić2
См. также в других словарях:
odchodzić — ndk VIa, odchodzićdzę, odchodzićdzisz, odchodzićchodź, odchodzićdził odejść dk XI, odejdę, odejdziesz, odejdź, odszedł, odeszła, odeszli, odszedłszy 1. «idąc oddalać się, odsuwać się od kogoś, od czegoś, opuszczać jakieś miejsce» Odchodzić powoli … Słownik języka polskiego
odchodzić — 1. Odchodzić od rozumu, od zmysłów «tracić jasność rozumowania, popadać w panikę z jakiegoś powodu»: Ewa zgubiła się. Przez dwa długie tygodnie tułała się po kraju, próbując znaleźć swój dom. Rodzina odchodziła od zmysłów. GWr 18/01/2000. 2.… … Słownik frazeologiczny
rozum — 1. Brać coś na rozum «zastanawiać się nad czymś, rozważać coś»: Może dlatego właśnie, że instynkt jest tak zawodny, lubimy brać wszystko na rozum. Cosm 7/1999. 2. Iść, pójść, sięgnąć, pot. skoczyć po rozum do głowy «zastanowiwszy się znaleźć na… … Słownik frazeologiczny
rozum — m IV, D. u, Ms. rozummie; lm M. y, D. ów 1. «władza poznawcza umysłu ludzkiego, zdolność myślenia, poznawania, wykrywania związków zależności między postrzeganymi rzeczami, zjawiskami i formułowania sądów, orzekania o tych zjawiskach i… … Słownik języka polskiego
odejść — 1. Odchodzić od rozumu, od zmysłów «tracić jasność rozumowania, popadać w panikę z jakiegoś powodu»: Ewa zgubiła się. Przez dwa długie tygodnie tułała się po kraju, próbując znaleźć swój dom. Rodzina odchodziła od zmysłów. GWr 18/01/2000. 2.… … Słownik frazeologiczny
